پاراپلژی

ضعف شدید عضلات اندام های تحتانی

پاراپلژی (Paraplegia) عبارت است از فلج اندام های تحتانی یا ضعف شدید عضلات در اندام های تحتانی. اگر ضعف خفیف تر عضلات وجود داشته باشد اصطلاح پارزی (Paresis) به کار می رود و پاراپارزی (Paraparesis) یعنی ضعف عضلات اندام های تحتانی که نسبت به پاراپلژی کمتر است.

علل پاراپلژی

برخی از عواملی که در ایجاد پاراپلژی نقش دارند عبارتنداز:

آسیب طناب نخاعی در سطحی پایین تر از ناحیه گردنی

سندرم دم اسب

فلج مغزی (Cerebral palsy)

تومورها

اختلالات عروقی در نخاع بصورت ترومبوز یا خونریزی که منجربه سکته نخاعی (Spinal stroke) می شود (درگیری شریان نخاعی جلویی یا قدامی). همچنین ممکن است عروق تغذیه ای شریان نخاعی جلویی دچار اختلال گردند. در این موارد که نادر است، پاراپلژی یا پاراپارزی اندام ها درابتدا از نوع شل بوده و طی چند روز الی چند هفته به نوع اسپاستیک تبدیل می شود.

میلیت عرضی سینه ای. میلیت عرضی گردنی منجربه فلج چهار اندام (کوادری پلژی) می گردد.

سیرنگومیلی

عفونت ها

 انواع پاراپلژی

دو نوع پاراپلژی وجود دارد:

1-پاراپلژی شل (Flaccid paraplegia) که بیماران فاقد تون عضلانی در اندام های تحتانی هستند (مانند میلیت عرضی حاد و مراحل اولیه آسیب طناب نخاعی)

2-پاراپلژی اسپاستیک (Spastic paraplegia) که در این حالت تون عضلانی در اندام های تحتانی افزایش می یابد (مانند مواردی از فلج مغزی و آسیب طناب نخاعی). این بیماران دارای درجات مختلفی از تون عضلانی هستند (خفیف، متوسط یا شدید).